HuzunLerini Ruzgarina Birak.

Konu: HuzunLerini Ruzgarina Birak. 2008-02-29, 21:25

Başka türlü bir şey bu sevgili, ne aşka benzer ne
ölüme. Yerle gök arasında buruk bir çığlık gibi haykırır yürek. Çok
tanıdık bir hüzünlü düştür yaşanan. Gözyaşlarında ıslanmış bir kaldırım
gibi, Eylül’ün takvim yokuşlarında bitmeyen yaprakları gibi; gözlerinde
vurulmuş son umudun yorgunluğu… Gelişlerine kurulmuş saatin sevdaya
rehin yelkovanı, bir ihtilalin sancılarındaki keskin, bir o kadar da
suskun avaz gibi. Ölüm de olsa sonunda bu zehri şerbet diye içmek gibi
bu sevda…

İçimden şehrin geçiyor hiç bilmediğim. Her
sokakta seni soruyor, seni arıyorum. Yüreğimde sonbahar bereleri, düşe
kalka geldiğim dizlerimde yaralar… Özlemim sözlerce kor ve arzularım
saçlarım gibi uzar gider sabaha… Vuslatı getirdim dudaklarımda,
bilmiyorsun yar… Şehrine gece geldi sevgili ama sen yoksun. Olsun be
olsun… Ne fark eder ki mutluysan. Yalan olup gideyim bari, ne diyorsun?

Şehrinde tanımadığım tüm insanlar gülüşlerimden
nasibini alıyor. Coğrafyandaki hüzünlere başkaldırıyor zifiri
bulutlarım. Açıkken göz bebeklerin sevdalı bir bakışın akışını hisset.
Gözlerini yumduğunda sıcağımı kokla amber niyetine. Hasretinin çiçekli
bahçelerine özlemli merhabalarımı getirdim yar. Denizlerinin en son
sevda hışırtısında, saçlarımın gecesine dalıp giderken sen; beni
anımsatacak kadar kafiyeli yıldız bırakıp gideyim bari, ne diyorsun ?

Gözlerimin ağlayan yerlerini bulutlara bırakıp,
acılarını alıp, sebepsiz bir ölümü giyinip terk edeceğim şehrini. Yığın
yığın dertler birkaç satır vedaya sığacak. Peki ya bendeki sen ne
olacak sevgili… Bir izmaritin dumanına karışan düşlerim, kuş olup
uçamayan özlemim ne olacak...

Hırçın denize atıp varlığımı ölesim var sevgili,
tatlı canımdan kurtulasım var… Var da sana sevdalı ruhum ne olacak.
Bensiz anlamsız olmayacak mı imgelerin… Geceleri ağlayışım, inleyişim
hep bu yüzden işte sevgili. Kesip atsam diyorum geceleri kanattığı
yerden, ağlayıp inler mi yıldızlar benim gibi… Bilmiyorum… Güzel günler
yanışlara verdi kendini, doyulmaz an’lar yolunu şaşırdı. Hummalı bir
düş inadı bedenimde, nefesim daralıyor. Yalnızlığın kilitleri vuruldu
kapılarıma, ölüme ramak kaldı. Biçareyim yar, yoksun….

Çare eriştirmeye gitti geceler akşam vakti. Özlem
iklimlerinde rüzgarı giydirdi şarkılar. Issız eteklerimden uçtu umutsuz
martılar, yorgun sevdalar gecelere rehin.

Sözlerinin gölgesinde yaşarken gecelere
sevdalandım ben… Oysa sen sabahlara aşıktın… Yarım kalsa da umutların,
israf edilmiş zamanlarını topladım yıldızlı gecelerde… Nice dilekler
getirdim avuçlarımda, yalınayak… Güneşin ışıklarını gözlerimde
sakladım, belki bakarsın diye yarınlara benim gözlerimle…

Öyle kazıdım ki seni kendime… Ansızın çıkagelse
ölüm, benden arta kalan senin varlığın olacak… Zerreni bile yaşamak
bana bir ömür yeterken, seni silmek için varlığımı yok etmek bile
yetmeyecek sevgili, yetmeyecek…

Kelimelerce yüreğinde yaşattığın sevdalar
büyümüş, ağaç olmuş.. Bense gölgesinde bir kuru yaprak…Yine de al beni
avuçlarında yeşereyim. Can bulsun ölmüş hücrelerin benimle. Gözlerinin
bulutlarını bırak bana, ateşe vereyim hafiflesin acıların… Ne büyüt ne
öldür beni, kanıma gir…

Bir düş olsa da seni yaşamak
Hüzünlerini rüzgarıma bırak
Kendinle tamamla beni uzak kıyılarda
Kelimelerce büyütmesen de sana olan sevgimi
Öyle büyüksün ki yüreğimde
Yüreğini acıtmayan ak bir sızı olayım içinde
Bırak sevgili…