DeDeM

Yine yoksun dedem.
Sensiz geçen bir yıl daha,
Senin olmadığın bir gün daha.
Hep ağıtlar söylendi bu günde,
Kuran'lar okundu
Gene gözyaşı döküldü,
Yine acı hissedildi yüreğimizde.
Kim bilir ne zaman
Diner bu acı?
Kim bilir ne zaman söner
Bu yüreğimizdeki yangın?
Belki de hiç dede!
Bizi bırakıp gittiğin günü
Dün gibi hatırlıyorum.
Zaten hiç aklımdan çıkmıyorsun ki...
Sevgim hiç eksilmiyor ki...
Günden güne çoğalıyor,
Özlemim hiç azalmıyor ki...
Gün geçtikçe,
Yıllar bittikçe,
Hep iki katına çıkıyor.
Kafamı her yastığa koyduğumda,
Her gözümü kapadığımda
Sen geliyorsun aklıma.
Ondan sonra dua'larım başlıyor.
Seni yüreğimde hissediyorum dede!
Belki beni görüyorsundur,
Eminim ki görüyorsundur.
Biliyorum duyuyorsun beni
Mutlaka duymalısın dede.
Ben seni göremiyor ve duyamıyorum.
Bari sen gör ve duy!
Evet dede!
Senin özlemin bir kay daha arttı,
Bir kat daha göz yaşı döküldü,
Bir yıl daha uzaklaştın bizden ,
Ama; bu uzaklaşma,
Bu çekip gitme
Senin suçun değil dede biliyorum.
Seni suçlamıyorum hiç bir zaman
Sadece isyan ediyorum hayata!
Çünkü; sevgilerin en güzelinden uzaklaştırdılar beni
Sen tek babamdın!
Tek sığındığım insandın!
Peki ben şimdi;
Kime baba gibi sevgiyle sarılacağım?
Kimin o şevkatli gözlerinin göreceğim?
Bununla ibaret bir yığın soru dede.
Neden dedem, neden?
Neden gittin bu diyardan?
Kim bilir ne zaman geleceğim yanına?
18 Nisan sabahı
Neden terkettin bizi?
Oysa yaşamak varken,
Beraber sevgiyle kucaklaşmak varken,
Senin gitmen gerekti ve gittin!
Güle dedem, güle güle!
İnşallah huzurlusundur dede!
Yattığın yerde rahatsındır!
Şunu unutma dede;
Bu dünyada hep yanımdasın,
Yüreğim ve kalbimde yaşıyorsun.
Bazen seni düşünüp,
Resmine sarılıp
Saatlerce ağlıyorum.
Biliyorum üzülmemi istemezsin,
Ağlamamı da...
Ama durduramıyorum kendimi dede,
Senin sevgin ve özlemin
Öyle sardı ki yüreğimi...
Bununla yaşamak çok zor.
Ama öğrendim dede.
Tek bilmen gereken şey;
Seni çok sevdiğim!!!!